jak się pisze przemówienie

Jeśli pisze ,, odwołaj się do lektury obowiązkowej lub innego utworu literackiego ” to 2020-06-10 17:31:59 Napisz artykul w ktorym wyjasnisz czytelnikom dlaczego znane utwory literackie inspiruja tworcow filmowych odolaj sie do wybranej lektury obowiazkowej oraz do innego utwory literackiego 2019-03-02 13:31:38 Jak napisać przemówienie informacyjne. Przemówienie informacyjne mówi publiczności o procesie, wydarzeniu lub koncepcji. Niezależnie od tego, czy wyjaśniasz, jak uprawiać ogród, czy opisujesz wydarzenie historyczne, napisanie przemowy informacyjnej jest ładne Nie często się zdarza, że biorąc udział w jakiejś uroczystości głęboko wzruszam się. Dzisiaj uczestniczyłem w Baninie na Kaszubach w odsłonięciu pomnika poświęconego ofiarom reżymów totalitarnych, nazistowskiego i radzieckiego. Upamiętniono tam m.in. czterech moich bliskich krewnych. Nie byłoby to możliwe bez inicjatywy lokalnego działacza i historyka kaszubskiego, dr W artykule o Braunie wskazano jednak, że jego przemówienie polityka było "populistyczne". O Braunie pisze też portal Zen. Przytacza artykuły innych mediów oraz wskazuje w nagłówku, że polski poseł "otrzymał owację na stojąco", po tym jak "powiedział o 'banderyzacji' kraju". Właścicielem Zen jest serwis społecznościowy VKontakte. We wtorek Joe Biden wygłosił w Warszawie przemówienie, w którym podziękował wszystkim Polakom za wsparcie Ukrainy. Zapewnił też, że Stany Zjednoczone nie ugną się pod presją rosyjskiego agresora i dalej będą twardo wspomagać walczący o wolność ukraiński naród. Wcześniej prezydent USA spotkał się m.in. z Andrzejem Dudą i Mateuszem Morawieckim. Poniżej przedstawiamy negara dengan pendidikan terbaik di dunia 2023. Retoryka czyli sztuka wygłaszania przemówień narodziła się i rozkwitła już w starożytności. Dobry mówca potrafi porwać tłumy, przekonać do swoich racji, wpłynąć na innych i osiągać nawet najbardziej wyrafinowane cele. Oratorskie wystąpienie publiczne wymaga odwagi, pewności siebie, merytorycznego przygotowania i znajomości kilku przynajmniej chwytów retorycznych. Przemówienie jako forma pisemna może się pojawić na egzaminie. W pewnym sensie przypomina rozprawkę, bo tu również chodzi o przedstawienie swoich racji i przekonanie do nich. Poza tym przemówienie powinno być uporządkowane, a mówca musi prowadzić swoich słuchaczy do jedynie słusznych wniosków. Dokładnie do takich, na jakich mu zależy. Budowa przemówienia W zależności od naszych umiejętności pisarskich możemy wybrać jedną z możliwości. Łatwiejsze wydaje się postawienie tezy, a następnie dowodzenie jej słuszności poprzez argumenty i przykłady. Możemy także, choć to bardziej wyrafinowany sposób, wyjść od hipotezy, a później rozważyć problem, przeanalizować argumenty i kontrargumenty i na koniec wyciągnąć wnioski i postawić tezę. Jeśli chodzi o budowę, przemówienie wygląda więc tak samo jak rozprawka. Środki retoryczne w przemówieniu Zwroty do adresata – w zależności od informacji w temacie może to być: Szanowni Państwo albo Koledzy, albo Drodzy uczniowie lub podobnie. Bezpośrednie zwroty do adresata stosujemy nie tylko na początku, ale także w trakcie przemówienia retoryczne – mają one skłonić do refleksji, przykuć – użyte celowo podkreślają wagę naszych – porządkują – dynamizują wypowiedź. W przemówieniu dominuje perswazyjna, ekspresywna i fatyczna funkcja języka. Chcemy przecież wyrazić emocje, wpłynąć na odbiorcę i utrzymać z nim kontakt. Oczywiście, pisząc wypracowanie egzaminacyjne z języka polskiego, musimy się wykazać wiedzą polonistyczną, więc merytoryka jest równie ważna jak forma. Swoją wiedzę na temat funkcji języka możesz uzupełnić, klikając tutaj. Dobry mówca nie narzuca swojego zdania, lecz prowadzi słuchacza czy czytelnika, pozwala mu się odwołać do znanych doświadczeń oraz do wyobraźni, rozszerza pole widzenia poprzez ciekawostki, dygresje, anegdoty. Przykłady przemówień Jak się uczyć, to najlepiej od mistrzów. W tym wypadku od mistrzyń. Analizę świetnego noblowskiego przemówienia Olgi Tokarczuk możesz przeczytać tutaj. Zamieszczam także fragmenty noblowskiego przemówienia Wisławy Szymborskiej: Poeta I ŚwiatPodobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą … Ale czuję, że i następne zdania będą trudne, trzecie, szóste, dziesiąte, aż do ostatniego, ponieważ mam mówić o poezji. Na ten temat wypowiadam się rzadko, prawie wcale. I zawsze towarzyszyło mi przekonanie, że nie robię tego najlepiej. Dlatego mój odczyt nie będzie zbyt długi. Wszelka niedoskonałość lżejsza jest do zniesienia, jeśli podaje się ją w małych poeta jest sceptyczny i podejrzliwy nawet ń a może przede wszystkim ń wobec samego siebie. Z niechęcią oświadcza publicznie, że jest poetą jakby się tego trochę wstydził. Ale w naszej krzykliwej epoce dużo łatwiej przyznać się do własnych wad, jeżeli tylko prezentują się efektownie, a dużo trudniej do zalet, bo są głębiej ukryte, i w które samemu nie do końca się wierzy … W różnych ankietach czy rozmowach z przypadkowymi ludźmi, kiedy poecie już koniecznie wypada określić swoje zajęcie, podaje on ogólnikowe “literat” albo wymienia nazwę dodatkowo wykonywanej pracy. Wiadomość, że mają do czynienia z poetą, przyjmowana jest przez urzędników czy współpasażerów autobusu z lekkim niedowierzaniem i zaniepokojeniem. Przypuszczam, że i filozof budzi podobne zakłopotanie. Jest jednak w lepszym położeniu, bo najczęściej ma możność ozdobienia swojej profesji jakimś tytułem naukowym. Profesor filozofii to brzmi już dużo ma jednak profesorów poezji. To by przecież znaczyło, że jest to zatrudnienie wymagające specjalistycznych studiów, regularnie zdawanych egzaminów, rozpraw teoretycznych wzbogaconych bibliografią i odnośnikami, a wreszcie uroczyście otrzymywanych dyplomów. A to z kolei oznaczałoby, że po to, żeby zostać poetą, nie wystarczą kartki papieru zapisane choćby najświetniejszymi wierszami, konieczny jest i to przede wszystkim, jakiś papierek z pieczątką. Przypomnijmy sobie, że na takiej właśnie podstawie skazano na zesłanie chlubę poezji rosyjskiej, późniejszego Noblistę, Josifa Brodskiego. Uznano go za “pasożyta”, ponieważ nie miał urzędowego zaświadczenia, że wolno mu być poetą …(…)Rzecz charakterystyczna. Produkuje się ciągle dużo biograficznych filmów o wielkich uczonych i wielkich artystach. Zadaniem ambitniejszych reżyserów jest wiarygodne przedstawienie procesu twórczego, który w rezultacie prowadził do ważnych odkryć naukowych czy powstawania najsłynniejszych dzieł sztuki. Można z jakim takim sukcesem ukazać pracę niektórych uczonych: laboratoria, przeróżne przyrządy, mechanizmy wprowadzone w ruch są zdolne przez pewien czas utrzymać uwagę widzów. Ponadto bardzo dramatyczne bywają chwile niepewności, czy powtarzany po raz tysiączny eksperyment, z drobną tylko modyfikacją, przyniesie wreszcie spodziewany wynik. Widowiskowe potrafią być filmy o malarzach ń można odtworzyć wszystkie fazy powstawania obrazu od początkowej kreski do ostatniego dotknięcia pędzla. Filmy o kompozytorach wypełnia muzyka od pierwszych taktów, które twórca słyszy w sobie, aż do dojrzałej formy dzieła rozpisanego na instrumenty. Wszystko to jest w dalszym ciągu naiwne i nic nie mówi o tym dziwnym stanie ducha, zwanym popularnie natchnieniem, ale przynajmniej jest co oglądać i jest czego z poetami. Ich praca jest beznadziejnie niefotogeniczna. Człowiek siedzi przy stole albo leży na kanapie, wpatruje się nieruchomym wzrokiem w ścianę albo w sufit, od czasu do czasu napisze siedem wersów, z czego jeden po kwadransie skreśli, i znów upływa godzina, w której nic się nie dzieje … Jaki widz wytrzymałby oglądanie czegoś takiego?(…)Tutaj jednak mogą się w słuchaczach zbudzić wątpliwości. Rozmaici oprawcy, dyktatorzy, fanatycy, demagodzy walczący o władzę przy pomocy kilku byle głośno wykrzykiwanych haseł, także lubią swoją pracę i także wykonują ją z gorliwą pomysłowością. No tak, ale oni “wiedzą”. Wiedzą, a to, co wiedzą, wystarcza im raz na zawsze. Niczego ponad to nie są ciekawi, bo to mogłoby osłabić siłę ich argumentów. A wszelka wiedza, która nie wyłania z siebie nowych pytań, staje się w szybkim czasie martwa, traci temperaturę sprzyjającą życiu. W najskrajniejszych przypadkach, o czym dobrze wiadomo z historii dawnej i współczesnej, potrafi być nawet śmiertelnie groźna dla tak wysoko sobie cenię dwa małe słowa: “nie wiem”. Małe, ale mocno uskrzydlone. Rozszerzające nam życie na obszary, które mieszczą się w nas samych i obszary, w których zawieszona jest nasza nikła Ziemia. Gdyby Izaak Newton nie powiedział sobie “nie wiem”, jabłka w ogródku mogłyby spadać na jego oczach jak grad, a on w najlepszym razie schylałby się po nie i zjadał z apetytem. Gdyby moja rodaczka Maria Skłodowska-Curie nie powiedziała sobie “nie wiem”, zostałaby pewnie nauczycielką chemii na pensji dla panienek z dobrych domów, i na tej ń skądinąd zacnej ń pracy upłynęłoby jej życie. Ale powtarzała sobie “nie wiem” i te właśnie słowa przywiodły ją, i to dwukrotnie, do Sztokholmu, gdzie ludzi o duchu niespokojnym i wiecznie poszukującym nagradza się Nagrodą również, jeśli jest prawdziwym poetą, musi ciągle powtarzać sobie “nie wiem”. Każdym utworem próbuje na to odpowiedzieć, ale kiedy tylko postawi kropkę, już ogarnia go wahanie, już zaczyna sobie zdawać sprawę, że jest to odpowiedź tymczasowa i absolutnie niewystarczająca. Więc próbuje jeszcze raz i jeszcze raz, a potem te kolejne dowody jego niezadowolenia z siebie historycy literatury zepną wielkim spinaczem i nazywać będą “dorobkiem” …(…)Wygląda na to, że poeci będą mieli zawsze dużo do roboty. Cały tekst każdy zainteresowany znajdzie bez trudu w internecie:) Można również odszukać i przeczytać słynną „Obronę Sokratesa” Platona i zwrócić uwagę na środki retoryczne tam użyte. W 2020 roku przemówienie pojawiło się na egzaminie ósmoklasisty jako jeden z tematów wypracowań do wyboru. Temat ten brzmiał: Napisz przemówienie skierowane do koleżanek i kolegów, w którym przekonasz słuchaczy, że książki mogą być źródłem mądrości. W wypracowaniu odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz innego utworu literackiego i wykaż, że ich przeczytanie może uczynić czytelnika mądrzejszym. Bardzo przyjemny temat, czyż nie? Przecież „kto czyta książki, żyje podwójnie”, poznaje złożoność świata, rozwija wyobraźnię i uczy się. PrzemówieniePrzemówienie jest to monolog wygłaszany wobec większego audytorium. Wygłasza się je po to, aby przedstawić własne stanowisko w jakiejś sprawie, a także aby nakłonić słuchaczy do konkretnych reakcji, zachowań. W tym celu warto je dobrze przygotować i wcześniej przelać swoje myśli na papier. Przemówienie tak samo jak każda inna wypowiedź pisemna lub słowna składa się z trzech głównych części: wstępu, rozwinięcia (argumentacja) i zakończenia, ale o kompozycji przemówienia za wyróżnić kilka etapów pracy nad przemówieniem: przedmiotu wypowiedzi, zatem tego o czym będzie w nim potrzebnych i uporządkowanie zebranych tego co udało się przemówienia, ustalenie kolejności o stylistykę wypowiedzi, wprowadzanie korekt (dobrze jest ponownie przeczytać przygotowane przemówienie po pewnym czasie i jeśli zajdzie taka konieczność, wprowadzić poprawki).W przemówieniu należy:- postawić wyraźną tezę,- używać precyzyjnych argumentów,- stosować bezpośrednie zwroty do słuchaczy,- nawiązać kontakt (także wzrokowy) z publicznością,- stosować perswazyjny przemówienia:Tytuł - powinien być atrakcyjny dla słuchaczy, a jednocześnie dotyczyć tego o czym będzie czyli pozyskanie przychylności słuchaczy, zainteresowanie ich, zaciekawienie, a jednocześnie wprowadzenie w o przebiegu wydarzeń związanych ze argumentów, prezentacja dowodów na prawdziwość własnych prawdopodobnych lub wcześniej znanych kontrargumentów i zarzutów podsumowanie wywodu. Przemówienie to wypowiedź z przeznaczeniem do wygłoszenia. Jest formą, która ma na celu przedstawienie swojej opinii w jakiejś sprawie i wywołanie reakcji u słuchaczy. Podczas pisania przemówienia miej cały czas na uwadze jego cel, nie zapominaj o odbiorcach i dbaj o porządek wypowiedzi. Co to jest przemówienie? Przemówienie to forma wypowiedzi, której cel zależy od okoliczności i grupy docelowej. Wymienione czynniki warunkują również treść i formę przemówienia. Zwykle chodzi o prezentację stanowiska w jakiejś sprawie, skłonienie odbiorców do określonych reakcji albo zabrania przez nich głos w poruszanej kwestii czy ustosunkowania się do niej. To tekst okolicznościowy pisany z przeznaczeniem do publicznego wygłoszenia. Jak napisać przemówienie? Przemówienie ma trójdzielną budowę, ale jego ostateczny kształt zależy od poruszanych kwestii, sposobu argumentacji, grupy docelowej, okoliczności itd. Wskazówki: 1. Napisanie przemówienia wymaga zaangażowania w poruszaną sprawę. 2. Przemyśl dokładnie cel przemówienia. Określ oczekiwane reakcje odbiorców. 3. Zgromadź potrzebne informacje na poruszany temat. 4. Zrób plan przemówienia. Stwórz listę argumentów, dowodów, przykładów na poparcie swoich tez i twierdzeń. 5. Argumenty i dowody ułóż w odpowiedniej kolejności. 6. Zadbaj o porządek i kompozycję wypowiedzi – kolejne części powinny logicznie z siebie wynikać. 7. Podczas pisania przemówienia nie zapominaj o odbiorcy. Stosuj bezpośrednie zwroty. 8. Dostosuj styl, język i formę do odbiorców. Weź pod uwagę ich istotne cechy, takie jak: wiek, płeć, wykształcenie, zawód, kompetencje różnego rodzaju itd. 9. Używaj języka plastycznego, obrazowego, konkretnego. Stosuj metafory, porównania, pytania retoryczne. 10. Jeśli wygłaszasz przemówienie, zwróć uwagę na tempo mówienia, akcent i dykcję, nawiązuj także kontakt ze słuchaczami. 11. Posłuchaj i/lub poczytaj znanych przemówień. Schemat przemówienia Przemówienie powinno składać się z następujących elementów: - tytuł Tytuł przemówienia powinien być intrygujący i atrakcyjny, a jednocześnie rzeczowy. - wstęp Wstęp stanowi wprowadzenie do przemówienia. To tu masz naświetlić poruszane zagadnienie i zaprezentować problem. To również miejsce na zaciekawienie słuchaczy i zachęcenie ich do słuchania. - rozwinięcie Środkowa część przemówienia to miejsce na prezentację całej sprawy, której dotyczy przemówienie, a także na twoje argumenty, kontrargumenty, dowody i przykłady. To tu możesz odeprzeć ewentualne czy przewidywane zarzuty, odpowiedzieć na pytania, których możesz się spodziewać. - zakończenie Ostatnia część przemówienia to miejsce na podsumowanie wywodów, wnioski i konkluzje. To tu możesz podziękować za poświęcony czas i uwagę.

jak się pisze przemówienie